Бесомачениот што Христос го исцели побара да оди по Него, а локалните жители останаа без Него затоа што не Го примија, или поточно, побараа да си оди од нивниот крај. Ова евангелско четиво (види: Лука 8, 26–39) покажува дека бесомачените можат полесно да бидат исцелени, бидејќи тие, потполно обземени од демонот, остануваат без можност слободно да одлучуваат за своето спасение; а оние што мислат дека се свесни и здрави – многу потешко, бидејќи според слободната волја, која Бог не ја нарушува, ако останат робови на страстите – посебно на високото мислење за самите себе, остануваат неисцелени.
Слободната волја е како меч со две острици, бидејќи можеме да ја исползуваме за да го достигнеме подобието Божјо, а злоупотребувајќи ја можеме и да отпаднеме од Бог, како и од самата човечност. А Бог ја почитува нашата слобода, затоа што ако се наруши слободата, се нарушува и Неговиот лик во нас, според кој сме создадени.
Значи, зошто не Го примаме Христос? Поради задоволувањето на нашите страсти, кои излегува дека ни се поважни од Него. Примерот со луѓето од земјата Гадаринска ни покажува дека ним им беа поважни свињите (т.е. имотот), поради страстите среброљубие и сластољубие, отколку Христос. А овие страсти се оние што се нарекуваат погруби и преку кои демонот најнапред напаѓа. Што ли да речеме за посуптилната страст на умот, како што е високото мислење за самите себе, односно суетата, преку која демонот нѐ држи заробени и преку која сериозно дури на крај нѐ напаѓа, односно која е последна на ред да се преобрази пред да се премине од еден степен на духовен раст на друг? Само поради славољубието нашето срце останува затворено за умно-срдечната молитва, а умот непросветлен.
Според Преданието на Светите Отци и учењето на Црквата, демонот го зазема центарот на нашето срце пред Крштението. Но, кога човекот на Крштението ја прима благодатта Божја во центарот на срцето, тогаш демонот се изгонува надвор од центарот и се сместува во околината на срцето. Сѐ додека срцето е заробено од страстите и сѐ додека доволно не се очисти, односно додека човекот не дојде до вториот степен на духовниот раст – молитвата на умот во срцето и просветленоста, демонот останува во околината на нашето срце, го држи заробено преку страстите и затворено за умот. Затвореноста на срцето е блага форма на демонизираност и затоа е многу потешко забележлива и алармантна за самиот човек отколку видливата демонизираност. Видливата болест секој сака да ја исцели, но при невидливата најчесто е и доцна за исцеление. Особено кога некој мисли дека е духовно здрав.
Треба да знаеме дека вообичаено сѐ се случува според правилата на духовниот закон. Најпрвин демонот нѐ напаѓа преку погрубите страсти – сластољубие, среброљубие, а на крајот преку најсуптилната – славољубието. Демонот се бори секогаш да си ги поврати загубените позиции, па дури и да се врати во центарот на нашето срце.
И свињите и свињарите побегнаа од Христос, само што првите (иако бесловесни) се издавија не можејќи да ги трпат демоните во себе, а другите – не препознавајќи ги демоните во себе, обземени од внатрешниот демонски страв – и за да се оправдаат за загубениот имот, ги уплашија со Богочовекот Христос и другите жители слични на нив.
Оној за кој јавно се знае дека бил болен (психички или физички), а за кого се знае дека Богочовекот Христос (преку Црквата) го исцелил, најдобро Го сведочи Бог во својот роден крај.
Господи Исусе Христе, преку Богородица, откриј ни ја нашата скриена демонизираност и спаси нѐ!
Митрополит Струмички г. Наум
***
The demoniac ( demon-tormented, demon-possessed ), whom Jesus Christ healed, asked Jesus if he could follow Him, but the locals were left without God, because they did not welcomed Him, to be more precise , they asked Him to leave their region. This Gospel reading (see Luke 8, 26-39) shows that the demon-tormented people can be healed easier , because those, who are completely occupied by the demon, remain without choice, freely to decide for their salvation. On the other hand, those ones, who think they are conscious and healthy – it is much harder to be healed , because according to the free will, which God does not disturb, if they remain slaves to the passions – especially to the passion of high opinion about themselves, they remain unhealed.
The free will is like a double-edged sword, because we can use it to attain the likeness of God or we can misuse it and abandon God (fall from communion with God) , as well as from humanity itself.
God respects our freedom, because if freedom is violated, His image in us, according to which we are created, would be violated as well.
So, why do we not accept Christ? Because of the satisfaction of our passions, which turns out to be more important to us, than Him.
The example with the people of the Gadarene’s land shows that the pigs were more important to them (i.e. the property),than Christ, because of the passions of covetousness and gluttony.
These passions are those ones that are called rough passions and through which the demon attacks first.
What can we say about the more subtle passion of the mind, such as the high opinion of oneself, that is, the vanity, through which the demon keeps us captive and through which he seriously attacks us at the end? In other words, vanity is the last passion in the order to be transformed before we can cross from one level of spiritual development to another.
Only because of the vainglory our heart remains closed for the Jesus prayer , also known as the Prayer of the Heart ( Lord Jesus Christ, have mercy on me) , and the mind remains unenlightened .
According to the Tradition of the Holy Fathers and the teaching of the Church, the demon takes the centre of our heart before Baptism.
But when the man through Baptism receives the grace of God at the centre of the heart, then the demon is driven out from the centre of the heart and he settles around the heart.
As long as the heart is captured by the passions and until it is sufficiently purified, that is, until the person comes to the second level of the spiritual development – the prayer of the mind in the heart and the enlightenment, the demon remains in the surroundings of our heart, holds it captive through the passions and closed for the mind.
Closed heart is a mild form of demonization and therefore it is very difficult to detect and alarm the individual than the visible demonization.
Visible illness, everyone wants to heal, but for the invisible it is usually too late for healing. Especially when someone thinks he is spiritually healthy.
We need to know that everything happens according to the rules of the spiritual law. At first, the demon attacks us through the rougher passions – gluttony and covetousness , and at the end through the most subtle – vainglory.
The demon is always fighting to regain the lost positions and even tries to return to the centre of our heart.
Both the pigs and the pig – keepers fled from Christ, only the first ones ( not knowing) drown, being not able to tolerate the demons in themselves and the others – not recognizing the demons in themselves, captured by the inner demonic fear – and to justify themselves for the loss of property , they frightened other inhabitants similar to them with the God-Man Christ.
The one publicly known to have been ill (mentally or physically), and for whom it is known that the God-Man Christ (through the Church) has healed, best testifies God in his native region.
Lord Jesus Christ, through Bogorodica (Birth-Giver of God), reveal our hidden demonization and save us!
Metropolitan Naum of Strumica